Søren Sveistrup "Kasztanowy ludzik"

Po przeczytaniu tej książki już nigdy nie spojrzę na kasztanowe ludziki tak samo. Coś, co wydawało mi się sympatycznym jesiennym zwyczajem, który pielęgnuję w sobie od dziecka, zostało wykorzystane jako symbol zła w mrocznym thrillerze Sørena Sveistrupa.

Znajdujemy się w Kopenhadze w czasach współczesnych. Miasto paraliżują okrutne morderstwa, których wspólnym mianownikiem są pozostawione przez sprawcę kasztanowe ludziki. Sprawa jest jednak o wiele bardziej złożona, niż by się mogło wydawać, gdyż odciski palców pozostawione na ludzikach należą do zaginionej i uznanej za zmarłą dziewczynki.

„Kasztanowy ludzik” to niezwykle udany debiut literacki Sveistrupa. Należy jednak pamiętać, że autor wprawił się już w kryminałach, będąc scenarzystą i twórcą serii „The Killing”. Doświadczenie to pomogło mu stworzyć bardzo dobry thriller, pełen mroku i tajemnic.

Historia dopracowana jest w najdrobniejszych szczegółach, wszystkie wydarzenia ładnie się ze sobą przeplatają, posłusznie idąc w zamierzonym przez autora kierunku. Bohaterowie są dobrze skonstruowani, jakby istnieli naprawdę. Przyznam szczerze, że długo nie domyślałam się, kto stoi za sprawą morderstw, dlatego z wielkim zaciekawieniem zagłębiałam się w fabułę.

Jedynym minusem powieści są pojawiające się od czasu do czasu dłużyzny. Jest ich bardzo mało, ale jednak… Będąc nieco za połową natrafiłam na taki właśnie zastój i odłożyłam książkę na miesiąc. Na szczęście powrót do lektury nie był trudny. Dużo zapamiętałam i bez problemu odnalazłam się w historii.

„Kasztanowego ludzika” polecam miłośnikom thrillerów ze Skandynawią w tle, a także tym, którzy gotowi są zmienić nieco swoje nastawienie do klasycznych jesiennych dekoracji :)