Andrzej Sapkowski "Trylogia Husycka"

Trzy dni temu na Twitterze ogłosiłam sondę. Dałam Wam wybór książki, której recenzja pojawi się u mnie na blogu. Najwięcej głosów zdobyła (i tu moje zaskoczenie) „Trylogia Husycka” Andrzeja Sapkowskiego. Skąd zaskoczenie? Bo do wyboru były jeszcze „Osobliwy dom Pani Peregrine”, „Siedem minut po północy” i „Gwiazd naszych wina”. Wszystkie te książki były całkiem niedawno wielkimi hitami. A jednak wybraliście naszego polskiego autora.  A Wasz wybór jest mi szczególnie na rękę, bo o „Trylogii Husyckiej” właśnie najbardziej chciałam napisać😉

Ad rem.

Na „Trylogię Husycką” składają się:

• „Narrenturm”
• „Boży bojownicy”
• „Lux perpetua”

Historia dzieje się w XVw. Głównym bohaterem jest Reinmar z Bielawy, zwany Reynevanem. Młodzieniec zajmuje się zielarstwem i medycyną. Wyprzedza go jednak sława z zupełnie innej dziedziny. Odkąd został przyłapany w sypialni z ognistą mężatką, na Dolnym Śląsku i w Czechach aż trąbi o jego słabości do kobiet. I jest to prawda. Reynevan, jak mało kto, jest mamiony porywami serca. Z tego powodu popełnia mnóstwo głupot (i drażni tym okrutnie czytelnika!). Za cudzołożnikiem idzie pościg, ale żeby zranić go dogłębnie, ktoś uderza w najczulszy punkt Reinmara – w jego rodzinę. Oszalały ze wściekłości, żądny zemsty, wielokrotnie wpada w tarapaty, jednak z opresji zawsze wyciągają go druhowie – Szarlej i Samson Miodek. Gdyby nie oni, historia Reynevana skończyłaby się mniej więcej w połowie pierwszego tomu.

- Nie ma we mnie już mocy. Nie ma mocy tam, gdzie nie ma nadziei.
- Nadzieja jest zawsze. Nadzieja to światłość wiekuista. Lux perpetua. La luce eterna.

Mimo że główny bohater jest bardzo emocjonalny, to nie uczucia i nie relacje międzyludzkie są tu najważniejsze. Sapkowski skupia się w „Trylogii...” przede wszystkim na przygodach, strategiach i wojnach husyckich. Są heretycy i są katolicy, którzy z nimi walczą. Gdzie w tym wszystkim Reynevan? Tego już Wam nie powiem. Odeślę Was do książek.

Po przeczytaniu całej trylogii wydaje mi się, że bardziej spodoba się ona mężczyznom, niż kobietom. Oni lubią opisy walk, politykę, strategiczne spotkania z mapą na stole i rozmowy okraszone soczystymi wulgaryzmami. Ja szukam w książce portretów psychologicznych, relacji międzyludzkich, emocji i poruszeń. Wszystko to znalazłam w „Sadze o Wiedźminie”, a w „Trylogii Husyckiej” mi tego zabrakło. Na duży plus jednak zasługuje niezwykle humorystyczny styl Sapkowskiego – wielokrotnie w pociągu musiałam się mocno powstrzymywać, by nie parsknąć śmiechem. Obiektywnie rzecz ujmując, jest to dobra literatura i na pewno warta poznania. 

7/10

PS. „Trylogię Husycką” nie tylko czytałam, ale również słuchałam. I gorąco polecam to słuchowisko! Mnogość aktorów, doskonała gra głosem, rewelacyjny narrator (Krzysztof Gosztyła). Naprawdę warto. 

Książki przeczytane w ramach wyzwania „Czytam polskie serie”